Αντικείμενο της μελέτης είναι το Δασικό Μουσείο του Μαινάλου στο Χρυσοβίτσι της Αρκαδίας. Το νέο μουσείο θα στεγαστεί σε υφιστάμενο λιθόδμητο κτίριο (πρώην εργοστάσιο –πριστήριο) του 1939.
Το υφιστάμενο κτίριο βρίσκεται σε καλή σχετικά κατάσταση. Κατά συνέπεια προτείνονται οι απαραίτητες μόνο εργασίες ώστε να μπορεί να φιλοξενήσει με ασφάλεια τη νέα χρήση, χωρίς να αλλοιωθεί η ατμόσφαιρα του χώρου με την εμφανή κατασκευή της στέγης. Το υφιστάμενο κτίριο θα αποτελέσει το βασικό εκθεσιακό χώρο του Μουσείου, διατηρώντας αναλλοίωτο τον εργοστασιακό χαρακτήρα του, απαρτίζοντας «μουσείο του εαυτού του». Οι χώροι του Μηχανοστασίου – Ατμομηχανής και του Τροχιστηρίου  θα παραμείνουν προσπελάσιμοι από το κοινό εντασσόμενοι στην πορεία της έκθεσης.
Εξωτερικά του κτιρίου κατασκευάζεται προσθήκη που στεγάζει τα εκδοτήρια και το πωλητήριο του μουσείου, εισαγωγικό τμήμα της έκθεσης καθώς και νέο κλιμακοστάσιο που οδηγεί στους βοηθητικούς χώρους του υπογείου. Η νέα αυτή επέμβαση, το νέο στοιχείο που έρχεται σε επαφή σχεδόν με το παλιό κτίριο, έχει σκοπό να σημάνει την είσοδο στο μουσείο και να οδηγήσει τον επισκέπτη στη διαδρομή της έκθεσης. Κατασκευάζεται από ξύλινα στοιχεία συγκολλητής ξυλείας και καλύπτεται με φύλλο τιτανιούχου ψευδαργύρου.