Πανελλήνιος αρχιτεκτονικός διαγωνισμός

1ο βραβείο

Tο διατηρητέο πέτρινο κτίριο χαρακτηρίζεται ως ένα από τα σημαντικότερα παραδείγματα στρατιωτικής αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα και λειτουργεί τα τελευταία πενήντα χρόνια ως δικαστήριο. Νέες λειτουργικές ανάγκες οδηγούν στην επέκτασή του. Κύριες προθέσεις της μελέτης αποτελούν: η μορφολογική διαφύλαξη και προβολή, η διατήρηση του  ρόλου και  η λειτουργική επιβίωση του διατηρητέου κτιρίου. Για να επιτευχθούν τα παραπάνω, ο αρχιτεκτονικός χειρισμός της επέκτασης του δικαστικού μεγάρου θα πρέπει, κατ’ αντιστοιχία:

-να προσφέρει ήρεμο φόντο στο αδρό πέτρινο κτίριο

-να εκφράζει με σύγχρονο τρόπο το νέο δημόσιο κτίριο χωρίς να υποβαθμίζει την ακαδημαϊκή γραφή του παραδοσιακού κτιρίου

-να θέσει σε ισορροπημένη συνύπαρξη τις νέες προσβάσεις και οργανωτικές χαράξεις με την υφιστάμενη είσοδο και την συμμετρική χάραξη του παλιού κτιρίου.

Ο ρόλος του “σοβαρού” δημοσίου κτιρίου που αρμόζει σε ένα  δικαστικό μέγαρο, προσδίδεται μέσα από τη λιτότητα και αυστηρότητα των γραμμών της σύνθεσης. Oι μορφολογικές αναφορές στο παλιό κτίριο θα βρεθούν στους τέσσερις πρισματικούς όγκους των ακροατηρίων που παρατάσσονται σε διάταξη σχήματος Γ στο βάθος της στοάς: η επένδυσή τους με ισόδομη τοιχοποιία εγχρώμων υγροαπωθητικών τσιμεντόλιθων παραπέμπει στην επιμελημένη λιθοδομή του παλιού κτιρίου με τις λαξευτές ισόδομες παραστάδες. Στο εξωτερικό περίβλημα του συγκροτήματος οι μορφολογικές επιλογές γίνονται πάλι με βασικό γνώμονα το παλιό κτίριο, το μέγεθός του, τις οριογραμμές του και την κλίμακα των ανοιγμάτων του.