Κατοικία στο Παλαιό Φάληρο

/
/

Πληροφορίες

Αυτό είναι το τρίτο επεισόδιο στη ζωή ενός προαστιακού σπιτιού στα νότια της Αθήνας. Το 1953, ο παππούς του σημερινού ιδιοκτήτη έχτισε ένα ισόγειο σπίτι με τρία δωμάτια για να στεγάσει τη νέα του οικογένεια, με μελλοντικά σχέδια για την επέκτασή του. Το 1965, και καθώς η οικογένεια είχε μεγαλώσει, κατάφερε να την επεκτείνει καθ’ ύψος, προσθέτοντας μια σκάλα στο πίσω μέρος, έναν επιπλέον όροφο και ένα πλυσταριό δώματος, με μια πλάκα από σκυρόδεμα στην κορυφή. Το σπίτι ήταν ένα τυπικό ανεξάρτητο κτίριο της δεκαετίας του 1960, με μια μπετονένια πέργκολα που τόνιζε τον οριζόντιο άξονα της πρόσοψης και μια μπετονένια κολώνα με κλίση που στήριζε το μπαλκόνι του πρώτου ορόφου. Το σπίτι πέρασε στην επόμενη γενιά και στέγασε την οικογένεια της κόρης του – τώρα ανήκει στην εγγονή. Η απόφασή της να επεκτείνει το σπίτι βασίστηκε σε ένα νέο σενάριο επέκτασης της οικογενειακής διαβίωσης, όπου το ισόγειο θα ήταν το σπίτι των γονιών της και η νέα της οικογένεια θα έμενε στους δύο τελευταίους ορόφους. 

Αντίστοιχα, όπως και στην πρώτη επέκταση, προστέθηκε νέος όροφος πάνω από την υφιστάμενη κατασκευή, αλλά στην περίπτωση αυτή τοποθετήθηκε και ανελκυστήρας, μαζί με νέο μπάνιο και αποθηκευτικούς χώρους. Καθώς αυτή είναι η τελική προσθήκη σε αυτό το σπίτι, σχεδιάστηκε μια νέα στέγη, προκειμένου να σηματοδοτήσει την κατακόρυφη απόληξη του κτιρίου σε ένα πλαίσιο όπου η πλειονότητα της γύρω δομής είναι πολύ ψηλότερη από αυτήν. Η επέκταση αποτελείται κυρίως από μια ανοιχτή κουζίνα και ένα ευρύχωρο σαλόνι, που ανοίγεται σε μια πλαϊνή βεράντα, καλυμμένη με πέργκολα. Βασικός στόχος ήταν να πλημμυρίσουν αυτοί οι χώροι με φυσικό φως και να ενισχυθεί η συνέχεια των κλειστών και ανοιχτών χώρων.

/

Συντελεστές

Αρχιτεκτονας
Κ. Κίζης
Συνεργατης
Ν. Αποστολοπούλου